Mijn Verhaal:

Met man en witte hond – geen zwarte kat – woon ik in een klein huisje aan de rand van Nijmegen. Schrijven en coachen doe ik vanuit mijn werkplek in een oude zijdespinnerij.

Iedere ochtend puf ik 30 ademhalingsoefeningen bij elkaar. Daarna sport ik of duik ik onder een koude douche. Iedere dag loop ik minstens één uur in de natuur, mijn medicijn waar ik niet zonder kan. Iedere avond benoem ik waar ik dankbaar voor ben, als oefening om me ook op m’n aller-aller-slechtste-*&%# dagen te kunnen verbinden met deze zachte staat van zijn.

Ik houd van lezen, dansen, buiten zijn, nadenken, verwilderen. En heb ruimte, leegte en lol met leuke mensen nodig om te kunnen functioneren. Ik ben niet goed in: luisteren naar oeverloos gejank en gemekker, slachtoffergedrag of spirituele ego-tripperij. Wel houd ik van eerlijkheid, oprechte emoties en rauwe tranen omdat ze reinigen en helen.
Met kletsen over koetjes en kalfjes maak je mij niet blij. Mits we bespreken hoe we ze kunnen redden van onze bio-industrie.

Mijn grootste magische ontdekking? Dat alles er mag zijn (het is er toch al).

Mijn Verse Heksenpad

Pas toen ik rond mijn dertigste vastliep en volledig verkrampt instortte, ontdekte ik dat ik sinds mijn puberteit was vergeten om te blijven voelen. Terwijl ik daar zo van had genoten in mijn kindertijd! Ik was een wandelend, alles rationaliserend hoofd geworden. Met een gróót ego vol verhalen als ‘ik red me wel’ of ‘laat mij maar’. En dat terwijl aardse wijsheid – opgroeiend in een klein Brabants dorpje met niks anders dan natuur om ons heen –  altijd dichtbij was geweest. Tegelijkertijd zat ik een groot deel van mijn tijd met mijn hoofd in de wolken; het aardse en het bovenaardse via mijn mens zijn ervaren: magisch vond en vind ik het.

Magie
Magie was voor mij de natuur voelen zoals ik deed wanneer ik in de bossen om ons huis op avontuur ging, het gevoel dat ik kreeg als ik mijn kalfje ’s ochtends voor school melk gaf, verdwaalde in de maïsvelden of als ik weer eens te lang op blote voeten buiten had gelopen om ze vervolgens ijskoud in warme sokken te steken. En dan stiekem niet te wassen voor ik naar bed ging (niet tegen m’n moeder zeggen ;)).

Cyclisch leven
Cyclisch leven, jezelf afstemmen op je innerlijke natuur en de natuur om ons heen waren vanzelfsprekend; in de zomer eet je aarbeien, met volle maan slaap je onrustiger, droom je meer, als je menstueert ga je met een kruikje op de bank liggen, tijdens je ovulatie ga je op stap om te dansen. Dat soort zaken. Toch bleek leven op die manier later – opgeslokt door de systemen waarin we nu eenmaal functioneren – een stuk minder vanzelfsprekend te zijn geworden.

Intuïtief traject & opleiding tot medicine woman, sjamane, heks
Weer kunnen en durven voelen, was iets wat ik opnieuw moest leren. Dat deed ik onder andere via een inspirerend intuïtief traject. Inmiddels is mijn intuïtie echt mijn kompas, waarvan ik soms nog steeds niet kan geloven dat het zo helder aangeeft wat wel en wat niet. Na dit traject van drie jaar, wilde ik meer en besloot ik een traject tot medicine woman, sjamane of heks te gaan volgen. Dit traject richtte zich specifiek op de west-Europese, Keltische sjamanistische traditie. Ontzettend interessant! Omdat dit is wat ik door mijn aderen voel stromen.

Onze oude wijsheid
Tijdens dit traject, wat ik liefkozend ‘mijn heksenschool’ ben gaan noemen, en dankzij de bijbehorende sisterhood verdiepte ik me vier jaar lang in ceremonieel werk, voorouderwerk, schaduwwerk, feminiene wijsheid, leven met de seizoenen, van veiligheid naar heiligheid bewegen, verhalen ontrafelen, egoconstructen doorzien, sensualiteit belichamen, elementenleer, energiewerk, lichaamswerk en nog veel meer. Na veel zelfreflectie (want: eerst jezelf kennen voordat je een medicijnvrouw mag zijn voor anderen), studie, retraites, jaarfeesten en vision quests, waarvoor ik 24 uur alleen op een rots zat, bleek de term heks mij het beste te passen. Ik voel deze oude wijsheid diep en maak er makkelijk verbinding mee. Met het kritische, het aardse en met het speelse, het humoristische ervan.

Toekijken vanaf de zijlijn
Terwijl ik via het pad van medicijnvrouw, sjamane, heks, priesteres innerlijke steeds verder naar binnen spiraalde, zwierf ik ook door Europa. Levend in onze brandweerbus aan de zijlijn van de maatschappij, had ik twee jaar lang alle ruimte om kritisch toe te kijken naar wat zich binnen onze systemen afspeelt, zoals ik vroeger op het schoolplein ook al deed. Ik keek vanaf een afstand naar wat degenenen voor ons bedacht hebben: alle systemen, regels en patronen. Om zo nog helderder mijn eigen gedachten, visies, opvattingen en aanpak te vormen. Inmiddels deel ik die visie op LinkedIn en binnen mijn Verse Heksen (die iets in gang willen zetten) Community. Ga er maar vanuit dat ik het als Verse Heks niet overal mee eens ben ;). Mezelf onderwerpen aan regels heeft nooit bij mij gepast. In plaats daarvan verzin ik mijn eigen regels die passen bij mijn eigen-wijsheid. Zonder iemand schade te berokkenen, met oog voor het welzijn van het geheel en de onderdelen daarvan.

Kennis, wijsheid, kritische kanttekeningen en inzichten
Uiteindelijk bracht het diepe naar binnen keren mij op een punt dat ik naar buiten wilde treden met alle kennis, wijsheid, kritische kanttekeningen en inzichten die ik had opgedaan. Het omzetten van mijn voormalige tekst- & contentbedrijf naar mijn eigen heksenbedrijf hoorde daarbij. Er was brandstapelangst, twijfel, behoefte aan validatie, alle kanten op vliegen, trechterren en uiteindelijk komen tot wat ik nu doe. Mijn kennis en ervaring, opgedaan als communicatieadviseur, (business)coach, verhalenverteller, spaceholder, medicijnvrouw en heks gebruik ik nu om te bevragen, niet te oordelen, te luisteren,  (laten) doorvoelen, stromen en verbinden met de elementen, de energie en alle wezens die er zijn en zich er goedwillend mee willen bemoeien. Mijn lenzen daarin zijn: dat alles liefde is (in the end), de verhalen die we onszelf vertellen en laten vertellen ontrafelen, daarmee terugkeren naar de kern, naar de eenvoud die in alles zit en zo onze cyclische, intuïtieve, zachte, krachtige (lichaams)wijsheid weer omarmen.

Dankbare dromer
Ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit in de wereld mag zetten; dankbaar voor de vrouwen die ik mag begeleiden in mijn 1:1 traject en tijdens retraites of workshops, de inspirerende content die ik mag maken, de mooie gesprekken die ik binnen en buiten mijn Verse Heksen Community voer en dankbaar voor het mogen uitdragen van mijn oer eigen-wijsheid. Mijn droom is dat – wanneer wij als vrouwen op deze manier onze feminiene oer eigen-wijsheid weer gaan ervaren, eren en durven uit te dragen – we vervolgens vanuit overvloed makkelijker ruimte kunnen maken voor andere stemmen die óók gehoord willen (en moeten) worden, zoals de stem van de natuur, van minderheden en iedereen die niet aan ‘de norm’ voldoet. Want als wij er helemaal mogen zijn van onszelf, met al onze gevoelens, meningen, ervaringen, visies, feminiene & masculiene oer-eigen wijsheid, dan mogen anderen dat ook.