Aan het tafeltje naast ons komt een vrouw met haar zoontje gezellig een ijsje eten. Ik denk althans dat dat de bedoeling is. Want zodra het ijs er is, komt moeders mobiel tevoorschijn om vanaf dan niet meer uit beeld te verdwijnen. Haar zoontje zit er beteuterd bij.
Onlangs hoorde ik dat uit onderzoek blijkt dat kinderen zich onbelangrijk voelen als ouders de voorkeur geven aan hun mobiel. Ik denk niet dat deze jongen het zo voelt. Ik denk dat het op dat moment zo is: hij ís minder belangrijk voor zijn moeder dan alles wat er online op haar mobiel gebeurt.
‘Altijd ‘AAN’ is een erg ongezonde staat van zijn. Voor jezelf en voor je omgeving.’
Laat mij nooit zo worden! Dat wil ik niet. Maar ik struggle er wel geregeld mee. Want soms lonkt de online wereld meer dan het echte leven. Helemaal nu ik tijdelijk als digital nomad door Oost-Europa reis is online belangrijker dan ooit voor mijn bedrijf: mijn schrijftrainingen worden online gevolgd, aanvragen voor in-company of 1-op-1 schrijfcoaching komen online binnen, contact met klanten onderhoud ik online. Allemaal leuk en interessant! Totdat het bruut wordt verstoord omdat offline ineens de hond uit moet, de afwas staat te wachten of heeft mijn vriend genoeg van mijn stilte. Shit! Ik ben die vrouw met ijsje en mobiel geworden.
‘Soms lonkt de online wereld meer dan het echte leven.’
Terwijl ik me na een behoorlijke burn-out vijf jaar geleden toch echt voornam dat ik vooral wil leven: genieten, geuren ruiken, kleuren zien, lachen, dagdromen, noem het maar op. Dus hoe leuk ik mijn werk online ook vind, ik wil het op de tweede plaats blijven zetten: eerst offline leven, daarna online werken.
‘Zoals dat zoontje met zijn ijsje en beteuterde blik zou niemand zich offline moeten.’
Van altijd ‘AAN’ wil ik blijven knokken voor ‘Altijd Aandachtig’. In de ochtenden ben ik aandachtig online bij mijn klanten, cursisten en collega-schrijvers. In de middag ben ik met aandacht offline met hond, man en mezelf. Zo wil ik het. Want ik geloof dat het hippe altijd ‘AAN’ een erg ongezonde staat van zijn is. Voor jezelf en voor je omgeving.
Ik geloof dat het hippe altijd ‘AAN’ een erg ongezonde staat van zijn is. Voor jezelf en voor je omgeving. Dus hoe leuk ik mijn werk online ook vind, ik blijf het op de tweede plaats zetten: eerst offline leven, daarna online werken. Alleen is dat soms makkelijker gezegd, dan gedaan…
